Tractatie: discozakjes

Komend weekend vieren wij feest. Groot feest. Want allebei de kinderen zijn jarig. De één zaterdag. De ander dinsdag. Hier in huis dus al wekenlang het onderwerp van gesprek. En dagelijks meerdere keren aftellen.

Dit jaar maakte ik het mezelf makkelijk qua tractatie. Wat een verademing! De vorige jaren waren leuk. Maar toen stond ik om half 6 in de ochtend:

• roze koeken om te toveren tot indianen en prinsessen
• eierkoeken te transformeren in kikkers
• aardbeien in de chocolade te dippen om ze met de poffertjes en druiven aan lange parapluutjes te rijgen (knoeien! En oeps, als ze open staan passen er geen 30 in een halve kool...)
• handschoenen te vullen met spekjes, popcorn, een stempeltje en handgeschreven dag-kaartje
• van marshmellows, suikerwater en een varkenskop-snoepje een heus varkentje te maken. Compleet met krulstaartje.
• een tot aquarium versierde schoenendoos te vullen met vishengels van soepstengel en dropveter. En natuurlijk een haai eraan.

Om half 6 in de ochtend! Maar ja, je wil ze toch iets leuks meegeven... Geen uitgedroogde of verweekte lekkernijen... Stress verzekerd.

Dit jaar deed ik het helemaal anders. Geen verantwoorde tractatie  sorry juf  Verpakte snoepjes in een mooi discozakje van metallic papier. Even op maat knippen.Vouwen. Onder de naaimachine. Vullen. Dicht naaien. Klaar!

De kinderen hielpen mee. Zij vouwden, vulden en bedienden de pedaal van de naaimachine. Zo jammer dat we er maar 50 nodig hadden. Vonden zij.

Het idee voor deze tractatie ontstond toen ik een poosje terug dit zakje bij Vlijtig zag. Bedankt!