Fimo-gefriemel

Ik heb gefrustreerd gefriemeld met fimo. Dingen geprobeerd die niet helemaal volgens plan verliepen. Maar ach, je leert van je fouten, nietwaar?

Mijn eerste idee was het bekleden van een spanen doosje. Dat kon niet misgaan. Dacht ik. Maar dat was te optimistisch:
- het maken van een gelijkmatig glad lapje klei is niet eenvoudig zonder pastamachine.
- het aanbrengen van het lapje klei rond het doosje is niet makkelijk. Als ik wreef om de naad weg te krijgen lubberde het lapje klei uit en schoof het zo weer van mijn doosje.
Dus ik beplakte het doosje met allemaal kleine stukjes klei. Die ik maar een klein beetje uitwreef. Nu bleven ze wel zitten. Hobbelig en bobbelig. Compleet met vingerafdrukken.

Daarna maakte ik nieuwe cadeaulabels. Een soort van probeerseltje voor de kerst. Ik wilde er graag tekst op. Dus ik kocht een stempelsetje. Met hele kleine lettertjes. Die je alleen met een pincet kunt hanteren. Het was dus wat gepriegel. Want:
- als je ze te zacht in de klei drukt zie je de tekst bijna niet.
- als je ze te hard duwt zit er een rechthoekje om ieder lettertje.
- vooral: zie ze maar eens recht te krijgen!
Maar goed, er werd wat geproduceerd. En op het laatst bedacht ik me zelfs dat je stempelinkt op de stempeltjes kunt doen. Dan zijn de lettertjes beter leesbaar (onderste labeltje).

Wel wat geleerd van deze probeersels. Maar helaas kwam de belangrijkste les kwam achteraf. Toen ik wat had rondgespeurd op internet. Dáár had ik mee moeten beginnen!
Want op het www las ik onder andere dat:
- fimoklei vast gelijmd kan worden op je object. Ook voor het bakken. Dan blijft het goed zitten. Aha...
- de ieniemienie-stempel-lettertjes gebruikt worden in een speciale houder. Voor je gaat stempelen duw je de lettertjes daar allemaal in. Keurig naast elkaar, allemaal even diep. En dan stempel je complete teksten in één keer. Dat is makkelijk...